Anna Stohr – 2023- Onderzoeksstage – Kopenhagen

Voor mijn masteronderzoek van de opleiding Farmacie aan de Universiteit Utrecht wilde ik mij graag verdiepen in het sociale aspect van de Farmacie. Binnen het Nederlandse programma is er geen ruimte voor opgenomen, terwijl hier juist mijn interesse ligt. Daardoor moest ik voor mogelijkheden buiten Nederland kijken.

Al snel had ik een project voor ogen wat ik wilde gaan doen. Bij het World Health Organization Collaborating Centre for Research and Training in the Patient Perspective on Medicines Use in Kopenhagen. Deze stad was de uitgelegen kans voor dit onderzoek, met het hoofdkantoor van de WHO Europe om de hoek. Het doel van de WHO is om te zorgen dat iedereen over de hele wereld toegang heeft tot goede en betaalbare gezondheidzorg. Om dit doel te kunnen bereiken moeten de kosten van de gezondheidszorg omlaag, waarbij een belangrijk onderdeel van de stijgende zorgkosten de kosten voor medicijnen zijn. Ik heb onderzoek gedaan naar hoe patiënten in verschillende landen, de zogenoemde Member States van de WHO, tegen de kosten van verschillende medicijnen aankijken. Wanneer dit duidelijk is voor de WHO, kunnen ze per land een beter passend beleid maken wat inspeelt op het perspectief van de patiënt.

In februari was het dan eindelijk tijd om te vertrekken naar Kopenhagen. Afscheid nemen van mijn vrienden en familie vond ik moeilijk, maar ik had ontzettend veel zin in dit nieuwe avontuur! Samen met mijn ouders en een auto vol met spullen startte mijn reis naar Denemarken. Eenmaal in Kopenhagen aangekomen voelde ik mij meteen thuis. Het was koud, midden in de winter, maar er hing een fijne sfeer in de stad.

Mijn eerste stagedag was op een woensdag, en op de onderzoeksgroep wordt er elke woensdag gezamenlijk ontbeten. Beleg is altijd aanwezig en om de beurt haalt er iemand brood. Hierdoor was de sfeer informeel en ik voelde mij meteen op mijn gemak. Op mijn tweede dag was het al tijd om naar de WHO te gaan. Het zou Kopenhagen niet zijn als we niet op de fiets naar deze belangrijke afspraak zouden gaan! Ik had nog geen tijd gehad om een fiets te regelen, dus bood mijn professor aan dat ik haar extra fiets mocht lenen. In de kou gingen we op de fiets naar het hoofdkantoor van de WHO Europe. Een prachtig indrukwekkend gebouw, ik keek mijn ogen uit.

Na een security check die strenger was dan op het vliegveld, mochten we het gebouw binnen, genaamd “United Nations City”. We kregen een naamkaartje en moesten wachten tot mijn begeleider van de WHO, Stanislav, ons zou komen halen. Nog vol van alle indrukken van de eerste dag, keek ik mijn ogen uit in het imposante gebouw. Stanislav leidde ons door het gebouw en we eindigde bij de meeting room Mississippi. Elke ruimte en verdieping had een naam van een gebied waar de WHO heeft bijgedragen aan de wereldgezondheid. Het zien van alle namen en gebieden vond ik indrukwekkend. De WHO heeft al zoveel voor de wereldgezondheidszorg kunnen doen, maar helaas zijn we er nog lang niet. Het gaf mij een warm gevoel dat ik door mijn onderzoek ook een bijdrage kon gaan leveren aan de wereldgezondheidszorg.

Omdat ik nieuw was stelde iedereen zich opnieuw voor en ook hier werd ik meteen op mijn gemak gesteld. Ik vond het indrukwekkend om een meeting te hebben met zulke belangrijke onderzoekers, maar ook hier was de sfeer heel informeel. Mijn begeleider van de WHO vertelde wat voor projecten ze tot nu toe allemaal al samen hadden gedaan met hulp van het WHO Collaborating Centre, en ik werd alleen nog maar meer enthousiast om te starten met mijn stage. Na deze meeting was het duidelijk wat de WHO precies van mij verwachtte en werden er deadlines gesteld. Vol motivatie en enthousiasme begon ik aan mijn stage!

Buiten de vijf dagen per week aan stage was er ook tijd om de stad te ontdekken en nieuwe mensen te ontmoeten. Al snel had ik een leuk groepje met Nederlanders gevonden, waar we vaak ’s-avonds mee gingen eten. Ook kon ik het goed vinden met mijn huisgenoten, en al snel hadden we een tripje naar Noorwegen gepland. Ik vond het heerlijk om de drukke stad voor 5 dagen in te ruilen voor de natuur van Noorwegen. Het mooiste was de Hardangerfjord, waar we 2 dagen op een eiland zaten gelegen midden in het fjord.

Ik heb tijdens mijn 25 weken in Kopenhagen elke week een blog bijgehouden. Hierbij een deel van mijn blog van week 19, de week waarin ik mijn eerste resultaten moest presenteren aan de WHO:

Maandagochtend ging ik vroeg naar stage, en daarna sporten met Eline. ’S-Avonds had ik mijn “moving ring” nog niet rond, dus ben ik een rondje gaan wandelen door de stad.

Dinsdagochtend ben ik heel vroeg opgestaan, want ik was bang dat ik mijn presentatie voor de WHO niet op tijd zou afkrijgen. Ik moet donderdag presenteren, maar ik had met de WHO afgesproken dat ik de documenten en presentatie woensdagmiddag zou opsturen. Zo kon de WHO zich alvast inlezen in de resultaten van mijn onderzoek en konden ze gerichtere vragen stellen.

Woensdagmiddag kon ik gelukkig op tijd mijn presentatie inleveren bij mijn professor en de supervisor van de WHO. Het was heerlijk weer, dus ben ik s’-middags met Eline, Florien en Elise naar het strand gegaan. Heerlijk om te ontspannen na die dagen hard werken. We hebben pizza besteld en ook nog voor de eerste keer gezwommen in de zee, het water was heerlijk!

Donderdag was het tijd voor de eindpresentatie bij de WHO, spannend!!! Gelukkig ging het heel goed en de WHO was onder de indruk van hoeveel werk ik had verricht in zulke korte tijd. Ook mijn professor was trots en blij hoe het was gegaan, dus werd ik daarna in de stad nog getrakteerd op een lekkere lunch.

Vrijdag ben ik na stage met Eline gaan sporten. ’S-Avonds heb ik eerst met mijn huisgenoten gegeten en daarna ben ik naar het nieuwe appartement van mijn oude huisgenoten gegaan en hebben we de hele avond spelletjes gespeeld.

Zaterdag ben ik met Eline, Lisanne en Elise naar een feestje in Valby parken geweest. Het was georganiseerd door wat jongens uit de CPH Village, maar ze hadden heel veel verschillende mensen uitgenodigd. Zelfs voor Kopenhagen was het publiek erg alternatief maar wel heel leuk!! Daarna zijn we nog naar Meatpacking district in de stad geweest.

Zondag lekker rustig aangedaan, opladen van vorige week en weer opladen voor aankomende week. Nu ik mijn resultaten aan de WHO heb gepresenteerd is het aankomende weken tijd voor het schrijven van het artikel voor mijn scriptie. ’S-Avonds ben ik naar Eline en Lisanne in de CPH Village gegaan. Eline heeft besloten om langer te blijven, dus gingen we haar vlucht omboeken. Nu zitten we tot het einde samen, YES!

Vanaf volgende week ga ik vol schrijven voor mijn scriptie, introductie en methode zijn zo goed als af maar resultaten en discussie hebben wel nog wat aandacht nodig. Ik heb er zin in!

Drie weken later heb ik mijn scriptie ingeleverd en was het tijd om vakantie te vieren in Kopenhagen! Zo heb ik nog een road trip met Eline en Elise gemaakt door Denemarken. Leuk om te ontdekken dat Denemarken niet alleen Kopenhagen als fantastische stad heeft, maar ook nog eens bijzondere natuur! Na deze week kwamen mijn ouders en zusje mij alweer ophalen met de auto. Na 1 week Zweden met de familie was het dan toch echt tijd om mijn 6 maanden in het buitenland af te sluiten, en ging ik weer richting Nederland.

Ik zal mijn tijd in Kopenhagen nooit vergeten. Ik heb vrienden van over de hele wereld gemaakt, en gerealiseerd dat de wereld zoveel groter is dan alleen ons kleine landje. Ik heb ontzettend veel geleerd over de WHO en onderzoek doen, en heb mij daardoor op professioneel gebied kunnen ontwikkelen. Het doen van onderzoek is mij zo goed bevallen dat mijn ambitie om een promotieonderzoek te gaan doen alleen maar groter is geworden. De WHO wil aankomend jaar met mij blijven samenwerken aan het onderzoek, en kan ik dit volgend jaar wellicht omzetten in een promotieonderzoek.      .

Dit alles was niet mogelijk geweest zonder de financiële bijdrage van het Mevrouw Minderhoud Fonds van de U.V.S.V/N.V.V.S.U. en daarvoor nogmaals ontzettend bedankt!