Afgelopen maart ben ik naar Kathmandu, Nepal, geweest en heb ik via de organisatie Work the World meegelopen in het publieke ziekenhuis in de stad. Dit is onder andere mogelijk geweest voor mij door de beurs van het Minderhoudfonds.

Rondom november had ik besloten dat ik in mijn aankomende vakantie, na mijn coschappen, 4 weken naar het buitenland wilde gaan. Al zoekende hoe ik dit kon regelen, kwam ik terecht bij de organisatie Work the World. Na een aantal hectische weken coschap vloog ik een week later naar Nepal. Daar kwam ik in een huis terecht met allemaal andere studenten die Geneeskunde, Verloskunde of Verpleegkunde studeerden. Op maandag begonnen we met een rondleiding en werden we allemaal door het ziekenhuis geleid en naar onze afdelingen gebracht. Zelf zat bij Kindergeneeskunde, samen met een Australische studente.

Elke ochtend liepen we naar het ziekenhuis en liepen daar mee met de artsen en artsen in opleiding. Een onbeschrijfelijk groot verschil met de gezondheidszorg in Nederland. Elke dag keek ik mijn ogen uit. De hygiëne, interactie tussen patiënten en artsen en de soort aandoeningen die ik tegen kwam. De meeste artsen vonden het wel echt leuk dat ik er was en betrokken mij in het proces. Veel artsen in opleiding vroegen dan ook met interesse naar mijn afkomst en achtergrond. Het was oppassen met uitspraken doen over de grote verschillen tussen Nederland en daar, want de lokale bevolking kan kritiek soms anders opvatten.

Naarmate de tijd verstreek werd in Nederland COVID-19 steeds belangrijker. Ik kreeg wat bezorgde reacties vanuit thuis, of ik niet naar huis zou moeten komen. Maar de gehele tijd dat ik in Nepal heb gezeten leek er niks aan de hand te zijn daar. Volgens mijn lokale begeleiders zou er geen corona zijn in de stad. Ik vroeg me wel sterk af of dat echt zo was, of dat er gewoon niet werd getest. Ik denk het tweede.

De derde week zou ik eigenlijk met een Amerikaanse studente naar de bergen vertrekken om in een klein dorpje op een ‘health post’ de inheemse bevolking te ondersteunen. Helaas hebben we de ochtend van ons vertrek besloten niet te gaan, vanwege de kans op het ontstaan van een regionale lockdown. Toen hebben we ook collectief besloten dat het veiliger zou zijn als we allemaal terug naar huis zouden gaan. Uiteindelijk was ik na 2 weken terug, en net op tijd voordat Nepal in een complete lockdown terecht kwam.

Ondanks het feit dat mijn reis eerder is afgebroken heb ik ontzettend genoten en veel geleerd van mijn tijd daar. Dit is mede mogelijk gemaakt door de beurs van het Minderhoud fonds en daar ben ik dankbaar voor!